:::::ประวัติความเป็นมาของสายกีตาร์ ก่อนจะเป็นสายไนลอนในปัจจุบัน:::::
ในปี 1946 Vladimir Bobri (นักประวัติศาสตร์ด้านกีตาร์ที่สำคัญคนหนึ่งของโลก) ได้แนะนำให้ Segovia รู้จักกับ Albert Augustine (1900-1967) นักทำกีตาร์เชื้อสายเดนมาร์ก ผู้ซึ่งอพยพมาสหรัฐอเมริกาเมื่อราวช่วงกลางของ 1920’s ช่วงสมัยก่อนยุคปี 1940’s สายกีตาร์ Treble (เสียงสูง) นั้นเป็นสาย gut หรือเอ็นสัตว์นั่นเอง (สายเอ็นสัตว์ มีปัญหาด้านความเที่ยงตรงของเสียง หรือ intonation ในระหว่างที่อากาศชื้น ขาดง่าย และยังมีปัญหาด้านอื่นๆที่เกี่ยวกับการใช้เอ็นสัตว์มาตลอดหลายร้อยปี) ส่วนสายเบสเป็นโลหะพันด้วยไยไหม เขาเองได้ทำการทดลองผลิตสายก่อนที่จะพบเซโกเวียถึง 20 ปี
สายกีตาร์ที่ Segovia ใช้แรกเริ่ม คือ Picastro ซึ่งทำจากเอ็นแมว เมื่อเขามาแสดงที่สหรัฐอเมริกา โดยเขาได้แสดงความคิดเห็นเรื่องสายกีตาร์กับท่านทูตในงานฉลองว่า Picastro เป็นสายที่มีคุณภาพสูง แต่ว่าระยะเวลาการใช้งานสั้นมาก หลังจากนั้นหนึ่งเดือน เขาได้รับสายไนลอนเป็นของขวัญ แต่สายไนลอนแรกนั้น ให้เสียงที่แข็งกระด้างเกินไป
ในช่วงยุคปี 1940’s ได้เกิดการทดลองใช้สายกีตาร์ที่ทำด้วยไนลอน อ้างอิงจาก Alexander Bellow เขาได้กล่าวว่าผู้ซึ่งได้ทดลองใช้สายไนลอน เล่นบนเวทีคอนเสิร์ตครั้งแรกก็คือ Olga Coelho ในนิวยอร์ก เมื่อ มกราคม ปี 1944’s ซึ่ง Olga ก็คือภรรยาชาว Brazilian ของ Segovia นั่นเอง
ในปี 1946 Segovia ได้ให้ Augustine ทำการวิจัยพัฒนาเกี่ยวกับการทำสายไนลอน และสินค้าได้ถูกจดลิขสิทธิ์ ขึ้นในปี 1947 ซึ่งเป็นที่มาสายกีตาร์รุ่นใหม่ ทำให้นักกีตาร์สามารถใช้งานสายได้ยาวงานขึ้น ได้มีเสียงที่เที่ยงตรง และทำให้กีตาร์มีความนิยมมากขึ้น เพราะว่าสามารถใช้สายที่ราคาถูกลงกว่าแต่ก่อน
